ریشه انجبار

 از نظر خواص درمانی ضد تب، مدر، ملین، التیام دهنده، قابض قوی، ضد اسهال، مقوی عمومی، ضدعفونی کننده، ضد غلبة دم، ضد التهاب، محرک و اشتهاآور است. از انجبار در موارد اسهال، اسهال خونی، دیسانتری، رفع ترشحات مخاطی، بی‌اختیاری دفع ادرار، ترشحات زنانگی، سوزش مجاری ادرار، گلو درد، ورم مجرای بول بعد از رفع حالت التهابی آن، بواسیر، انزال منی، تب نوبه، خونریزی‌ رحم، التهابات اندام‌های تناسلی زن، التیام زخم، نزله‌های مزمن، سل، خونریزیهای‌ساده داخلی و خارجی، جلوگیری از سقط جنین، رفع ترشحات سفید مهبل، ووجود خون در ادرار توصیه شده‌است. در استعمال خارجی جوشانده ۱۵۰ گرم ریزوم آن در یک لیتر آب به شکل‌غرغره یا دهان شویه برای التیام زخم، ناراحتی‌های حلق، سفت کردن لثه‌های نرم، التهابات لثه، لوزتین یا گلو و به‌صورت تزریق در دستگاه تناسلی، جهت ترشحات‌زنانگی و رفع ورم مجاری ادرار، اثرات مفیدی دارد. جوشانده انجبار به‌صورت تنقیه جهت رفع اسهال، بواسیر، درمان خراشهای ناحیه مقعد و برای واریس و مداوای زخم‌ها و اولسرها به‌صورت تأثیر دادن روی‌آنها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مضرات خاصی برای آن بیان نشده است .

این دارو جهت قطع خونریزی از اعضاء بدن بخصوص افرادیکه از شش آنان خونریزی می شود مفید بوده و قاطع خون می باشد.

ضمناً قاطع اسهال های مزمن و صفراوی است و چنانچه در نقطه ای از بدن مقداری گوشت بدن کنده شده باشد برای رویانیدن گوشت مقدار یک مثقال از آنرا می جوشانند و با مقداری قند یا شکر می خورند و مقداری نیز از آب جوشانیده گیاه در عضو می‌مالند، جهت رویانیدن گوشت بسیار مفید و مجرب است و می توان عرق این دارو را اخذ و از آن استفاده نمود.

مقدار خوراک از عرق آن پنج گرم و از عصاره آن چهار گرم و از برگ آن اگر مصرف شد مقدار بیست گرم است از پودر ریشه آن ۵ گرم. به گزارش دکتر سلام، داروسازان قدیم پوست ریشه انجبار را می جوشانیده و عصاره حاصل را به حد غلظت در می اورده سپس آنرا بصورت حب هایی کرده و در زیر سرپوش شیشه ای و در آفتاب خشک می‌کرده‌اند  و به نام حب انجار به بیماران می داده اند. این حب سرخ و یاقوتی رنگ است و مصرف درمانی فراوانی دارد.